Kind ouder bijeenkomst 23 maart 2019
Zeer hartelijk werden we in Almere ontvangen met heerlijke cake en wat te drinken.
Voor de kinderen had Roser al het nodige voorbereid.
Voor elk kind een tasje met benodigdheden voor de middag en iets lekkers.
Ook had ze voor alle 5 de kinderen een soort bord gemaakt. Een bord met persoonlijke touch.
Na het drinken gingen de kinderen met Roser aan de slag. Kirsten zou eigenlijk de kinderen begeleiden maar was helaas ziek.
De volwassenen gingen naar een zaaltje om daar, onder begeleiding van een orthopedagoog, een gesprek te voeren over hoe om te gaan met het verdriet van kinderen.
Onze dochter Joy was nog geen jaar oud toen haar papa (mijn man) werd vermoord.
Helaas wordt ze door de buitenwereld en ook door school vaak niet begrepen.
“Ze weet niet beter dan op te groeien zonder vader” wordt vaak gezegd. En dat kwetst en doet veel pijn. Want opgroeien zonder vader is in elke fase van je leven weer verdrietig. En steeds loop je weer tegen andere problemen aan. En doordat Rob is vermoord, en er enorme media-aandacht voor is geweest, valt er voor Joy ook veel te Googlen. Helaas ook dingen die niet waar zijn of kwetsen.
We hebben gepraat over of het mogelijkheid is voor FNG om voorlichtingsmateriaal voor scholen te maken. Zodat kinderen in de toekomst hopelijk beter begeleid kunnen worden op school.
Ook hebben we onderling informatie gedeeld.
Ondertussen bereidden de kinderen een foto toneelstuk voor. Geheel naar hun eigen inbreng en met veel plezier. Ook deden ze spelletjes.
Het is zo bijzonder dat kinderen in zo’n veilige omgeving ook kunnen praten over wat er is gebeurd. Zij doen dat niet zo uitvoerig als wij volwassenen dat doen, maar hier en daar een opmerking, is voor hen al voldoende. Voor Joy voelt FNG (ADS) als een soort familie en hier voelt zij zich veilig. En ook is er begrip voor haar verdriet.
Aan het eind van de middag, na de gesprekken, voerden de kinderen de korte voorstelling voor de volwassenen op.
Heel knap gedaan, ontroerend en bijzonder.
Daarna kregen we te eten. Voor de kinderen patat en voor de ouders pasta (was erg lekker)
Een gezellige ontspannen maaltijd.
Kortom, een heel geslaagde dag. Zeer goed verzorgd. Zeker voor herhaling vatbaar.
Want het is zo belangrijk om de kinderen zo goed mogelijk te kunnen begeleiden. Om daar samen over te kunnen praten en elkaar tips te kunnen gegeven, is zo waardevol.
En doordat er tegelijkertijd de workshop voor de kinderen was, hebben ook zij daar hun gevoelens kunnen uitten.
Heel erg bedankt voor deze mooie dag
Liefs Joy en Karin
23 maart Ouder – kind bijeenkomst
De FNG heeft in Almere een bijzondere middag georganiseerd voor kinderen en ouders. Onder leiding van Roser Vlug hebben de kinderen een prachtige sprookjes voorstelling gegeven . De kinderen hebben zelf een mooi verhaal bedacht over een prinsesje die vlinders op sloot en deze losliet nadat zij haar prins ontmoet .
Terwijl zij de voorstelling vorm gaven gingen de ouders in een andere zaal in gesprek . Hierbij was Annelies Hansma een deskundige orthopedagoog aanwezig die ons handige tips gaf.
Rouwfases:
Het is allang achterhaalt dat er 5 rouwfases zijn. Men kan niet spreken over een volgorde. Gevoelens en emoties volgen elkaar niet in de volgorde op zoals dit ooit beschreven werd maar is een uniek en persoonlijk proces*.
Kind en ouders:
Kinderen hebben de neiging de ouder te willen ontzien omdat zij de pijn van de ouder ervaren. Zij toveren dan een glimlach tevoorschijn . Door deze houding zorgen kinderen voor hun ouders. Kinderen zijn op hun ouders gericht , misschien helpt het dat zij met een derde praten. We moeten ons blijven afvragen “Wat doet trauma met kinderen ? “.
Peuters en kleuters denken vaak dat zij schuldig zijn aan het verdriet wat zij zien. Is de ouder verdrietig dan hebben ze het gevoel dat zij daar de oorzaak van zijn . Jonge kinderen denken dat het hun schuld is dat er verdriet is en kunnen niet goed overzien. Vooral wat jongere kinderen kunnen zichzelf een grote rol toedichten in wat er om hun heen gebeurt. Vooral peuters kunnen de schuld erg naar zich toetrekken, omdat zij zichzelf nog erg als de belangrijkste persoon in de wereld beschouwen. Dit is normaal in de sociaal emotionele ontwikkeling van kinderen
Als een Kind zich naar buiten toe kan uiten dan ziet men boosheid en kwaadheid
Er zijn kinderen die naar binnen slaan. Deze kinderen geven moeilijk de signalen af!
Blijf kinderen vertellen dat zij boos mogen zijn, het mag er zijn ! Kinderen hebben meer veerkracht als dat je denkt.
Het is Traumatisch voor kinderen om de dingen niet te benoemen. Het is helend voor kinderen om lotgenoten te ontmoeten . Praten helpt , dit is wetenschappelijk bewezen. Bijeenkomsten kunnen voor kinderen “ papa “ dingen zijn .
Als je het moeilijk vind om over het trauma te communiceren dan is het 3 dimensie model een goede manier om het trauma te benoemen . Zeg bv. “ wist je dat er mensen zijn die dit ook hebben meegemaakt ? Hoe zou dit kindje zich voel voelen ? We kunnen ons afvragen, wat wil het kind? Wil het kind aandacht voor de pijn of niet , respecteer de grenzen die kinderen verbaal of non verbaal aangeven.
Bij Partnerdoding kan een kind de angst hebben trekjes van de agressor in zich te dragen . Probeer de positieve karakter eigenschappen van de agressor te benoemen en in gesprek gaan met het kind over deze angst. Dat het heel normaal is dat je hier bang voor bent maar dat op iemand lijken niet betekend dat je hetzelfde gaat doen als papa of mama
Heb vertrouwen in je kind, Kinderen hebben veerkracht
Onderwijs:
Uit het gesprek tussen de ouders komt naar voren dat het vaak mis gaat in de communicatie met de leerkrachten. Leraren zouden beter naar kinderen die iets traumatisch hebben meegemaakt moeten kijken . Kunnen wij als FNG hier “ iets” mee ? bv Interne begeleiding ? Kunnen wij de informatie voorziening richting onderwijs optuigen ? Wat is de route? Waar kan je terecht ? Een social kaart?
Een leraar komt met kortzichtigheid rond trauma van kinderen er niet mee weg. Scholen anticiperen slecht op het trauma waarmee kinderen moeten leven. Wij vragen ons af, Is dit onbekwaamheid ? Hoe doe je het? Waar doe je het ? Wij vragen ons af waar leraren naar kunnen verwijzen. Op school zien de leraren het kind soms anders als wat er thuis gebeurt .
Ouders maken mee dat er vanuit school moeilijk gedaan wordt als een kind een dagje vrij vraagt om bv deel te nemen aan het ouder-kind weekend in Wilhelminaoord. Annelies adviseert om via de leerplicht toezicht ontheffing te vragen op bv het FNG weekend . Dit kun je bij de leerplicht en school onderbouwen door aan te geven dat deze weekenden therapeutisch werken voor dez kinderen (lotgenotencontact kan helend werken bij de verwerking van trauma).
Onderbouw de noodzaak van het weekend goed bij de leerkrachten van je kind.
Het komt voor dat kinderen niet bij vriendjes van school mogen spelen i.v.m. het trauma. Door voorlichting zou dit misschien voorkomen kunnen worden.
Ouders:
Een trauma ontstaan door moord is zwaar omdat het verdriet door derden veroorzaakt wordt. Men geeft aan dat medeleven ok is , medelijden niet .
Iedereen herkent in elkaar dat men zich door het trauma schuldig voelt naar het kind . Als ouder heb je een gevoel dat je jezelf kwijt bent voor je kind.
Er is behoefte aan een themadag voor de partners van de nabestaanden.
Tijdens deze themadag kan dan ook gekeken worden wat trauma met kinderen doet .
Kunnen wij als FNG een “sociale kaart” opstellen voor ouders ? Hierin kunnen we opnemen Wat de route is? Waar men terecht kan.
Kinderen en Social Media :
Ouders spreken hun bezorgdheid uit wat kinderen op social media terug vinden over het trauma?
Annelies adviseert ouders om aandacht hiervoor te hebben , begeleid je kind daarin. Ga erover met je kind in gesprek, monitor wat je kind allemaal doet op sociale media.
Goede ervaringen mbt behandeling en hulp:
1. Centrum 40-45
2. Trauma afdeling voor kinderen in het Wilhelmina kinderziekenhuis
3. Wiliam schrikker stichting helpt bij traumatische scheiding
4. De kinder en jeugdcoach schijnt goed werk te verrichten bij het verwerken van trauma bij kinderen.
Conclusie:
Ligt er een taak voor het FNG om bv leraren op scholen te informeren over traumatische omstandigheden waarin kinderen terecht kunnen komen ?
Het aanbieden van een Sociaal Kaart waarop beschreven staat wat de route bij trauma kan zijn en waar men terecht kan.
Misschien helpt het als b.v. leerkrachten, ouders , maar ook ouders van “vriendjes” Brieven van kinderen ontvangen .Deze brieven zijn niet VOOR maar DOOR kinderen geschreven en laten zien hoe zij het trauma ervaren .
Verder bevelen wij aan om een themadag te organiseren voor partners van nabestaanden.
Het was een bijzondere middag waarbij de aanwezigen het gevoel hebben dat dit vraagt om een herhaling .
Het nieuwste rouwmodel is het Integratief model (Johan Maes, rouwtherapeut en rouwdeskundige België, 2007), waarin de belangrijkste ontwikkelingen en visies uit het rouwonderzoek van de laatste tijd zijn opgenomen.
◾Het uitgangspunt is dat rouwen een persoonlijk en uniek proces is. De ene mens rouwt anders dan de andere; er bestaat niet iets als een handleiding en het ligt ook niet vast hoe lang een rouwproces duurt. Er bestaan vele rouwreacties. Het is beter alle mogelijke rouwreacties te beschrijven dan voor te schrijven hoe je zou moeten rouwen.
◾Rouw vraagt om een actieve houding: rouwen is niet zozeer passief ondergaan wat er gebeurt, maar iets doen met de gevoelens. Wat? Dat is aan de rouwende zelf.
◾Rouw raakt het hele wezen van de rouwende. De aandacht moet daarom niet alleen gericht zijn op emoties, maar ook op bijvoorbeeld fysieke aspecten, mentale aspecten en existentiële vragen.
◾Door het verlies verandert de rouwende. Het verlies maakt dat de rouwende een nieuw evenwicht moet gaan vinden; teruggaan naar het evenwicht van voor het overlijden kan niet.
◾Rouw raakt ook de sociale context. De plek van de rouwende wordt anders. Zo wordt iemand bijvoorbeeld door het verliezen van een partner een alleenstaande. Vaak gaat een rouwende zich hierdoor anders verhouden tot de sociale omgeving. Een ander aspect is dat reacties vanuit de sociale omgeving (familie, vrienden, collega’s) mede bepalen hoe de rouwende met het verlies omgaat.
https://www.steunbijverlies.nl/index.php/rouwmodellen