Nu

Nù kom ik thuis, je bent er niet
Nù wens ik je prettige Kerst, gelukkig Nieuwjaar, die woorden hoor je niet
Nù zit ik aan tafel, gedekt voor drie in plaats van vier
Je bent dààr, niet meer hier

Nù zit ik in mijn kamer en kijk je aan
Nù denk ik “ wanneer zie ik je weer staan?”
Nù weet ik hoeveel ik naar jou verlang
Ooit ga ik je zien, al duurt het nog zo lang.

Het verlangen naar jou is groot ook al zie je dat misschien niet
In mijn binnenste binnen heeft papa heel veel verdriet
Dan, door de tranen heen, kijkend in het zonnelicht
Zie ik plots een gezicht; jouw gezicht

Als een phoenix die verrijst uit zijn as
Zie ik jou…………mijn eigen lieve, lieve Pas
Ik denk aan 2007, Koninginnedag
En raak van slag.

Ik wil je aanraken
Van dichtbij weer meemaken
Ik zie in jou berusting en dat je weer lacht
Ik weet èèn ding zeker: dat jij geduldig weer op papa, mama en later ook op Remy wacht

Lees verder…

De natuur,

Wat is echt, wat is puur?
Zie om je heen, het is de natuur.
De natuur met al die onverklaarbare kracht.
Waarom geloven in God of koning met macht?
Goed en kwaad, goddelijkheid zit tussen eigen oren.
Waarom willen mensen dit niet weten of horen?

Wat is echt, wat is puur?
Zie om je heen, het is de natuur.
Groeien, bloeien, leven, sterven, alles is een feit.
Waarom een heer, een onzichtbare goddelijkheid?
De natuur staat niet toe, dat mislukkingen blijven leven.
Het is de mens, die de onmens hun daden vergeven.

Wat is echt, wat is puur?
Zie om je heen, het is de natuur.
Het is de onmens, die zich voelt boven alles verheven.
De natuur, zal hij verspilling, onmenselijkheid vergeven?
Minachting, misbruik, zelfverrijking en honger naar macht,
het is toch de natuur, altijd de sterkste, die het laatst lacht!

Wat is echt, wat is puur?
Zie om je heen, het is de natuur.
Het is de onmens die met schijnheiligheid, bedrog en preken
de onschuldige doen volgen, door hun woorden bezweken.

Lees verder…

Vermoorde onschuld

Je mag je kind niet overleven

Ik geef toe: dat is geen wet

Maar je mag er wel naar streven

Zelfs om vragen in gebed

Je leert het lopen, leert het fietsen

Leert het loeren naar gevaar

En je zingt lang zal ze leven

Ja dat zing je, ieder jaar

Je mag je kind niet overleven

Maar te vaak gebeurt dat toch In de krant staat dan geschreven

Over dat meisje of dat joch

Juist die auto of die zeiltocht

Juist dat ene ongeluk

Maakt je leven onherstelbaar

Ja echt onherstelbaar stuk

Dat is nog net te aanvaarden

Daarmee ga je nog akkoord

Maar wat niemand kan bevatten

Als je onschuld is vermoord

Je moet door en je moet verder

Verdwaald, verdoofd, gestoord

Maar het is niet te bevatten

Dat je onschuld is vermoord

Het was een doodgewone ruzie

In een doodgewone klas

Over doodgewone feesten

Of een donkerblauwe jas

En die doodgewone ruzie

Uitgevochten na de les

Waarom liep hij uit de klauwen?

Lees verder…

Dagen zonder jou

Er zijn dagen
Dat ze vragen
hoe het gaat en wat je doet
Er zijn dagen
Dat je antwoordt
ze bedoelen het zo goed

Er zijn dagen
Die vervagen
Niks gebeurt en niks gedaan
Er zijn dagen
Met een glimlach
Die heel even mag bestaan

Er zijn dagen
Van gedachten
Aan een dader of aan God
Er zijn dagen
Zonder reden
Wat niet stuk is moet kapot

Er zijn dagen
Vol van krachten
Uit het diepste van je ziel
Er zijn dagen
Dat je trots bent:
dat je wankelt maar niet viel

Er zijn dagen
Van verzuchten
Wie hij was en wat zij kon
Er zijn dagen
Grauw en donker
de herinnering aan zon

Er zijn dagen
Dat die luchten
breken voor een flardje blauw
Er zijn dagen
Dat je weet
er zijn geen dagen zonder jou

er zijn geen dagen zonder jou

Dolf Jansen

Lees verder…

Het verdriet en de pijn achtervolgen me
Als een schaduw in de volle zon
Het is niet te omzeilen
Het blijft de grote vraag “waarom”
Het zijn mijn emoties die mijn leven bepalen
De ene dag goed, de andere slecht
Ik moet ermee leren leven
Met vallen en opstaan, is het leven zo echt?
Als een vrolijke meid genoot ik van het leven
Ik zag geen pijn en wilde geen verdriet
Ik maakte me zorgen om de kleine dingen
Grotere zorgen waren er niet
Inééns moest ik volwassen worden
En viel ik in een groot zwart gat
Hoge bergen hebben ook diepe dalen
Maar ik wist niet half hoe laag ik zat
Totaal vernietigd
Helemaal aan de grond
Door het kwade in de mens
Ik wist niet dat dít bestond
Totaal verbijsterd en van slag
Hoe kon ik nog leven?
Ik was mezelf niet meer
En dacht het niet écht te beleven
De dagen werden maanden
De maanden werden jaren
En nu weet ik
Dit verdriet zal nooit verjaren
Het achtervolgt me
Mijn leven gaat nóóit meer over rozen
Maar dat heb ik ervoor over
In het diepste dal heb ik daarvoor gekozen
Om te vechten voor mezelf
Ik móet dit leven leven
En wanneer ik dan toch moet gaan
Zal ik me weer bij jou begeven……
Want jij zal op mij wachten
In dit leven was geen tijd voor afscheid
Des te meer reden
Om aan te nemen,

Lees verder…

Wees bedachtzaam op uw woorden.
Besef hoe gauw u harten breekt.
hun kracht kan veel gevoel vermoorden.
De tong blijkt als een snijdend zwaard,
dat met venijn diep kan doorsteken.
Die weet dat hij het hart bezwaart,
en harte deuren zal doorbreken.
Wie door frustraties wonden slaat,
door bitterheid of wrok gedreven.
Weet niet waarom het werkelijk gaat,
en wat de waarde is van ’t leven.
Waar geen begrip en liefde heerst,
en geen geduld om echt te horen.
Maar slechts het kwade overheerst,
hem blijkt slechts weinig goeds beschoren.
Maar wie de liefde binnenlaat,
legt ’t fundament om op te bouwen.
Waarop de liefdewoning staat,
die onze ogen dan aanschouwen.
Met haat en wrok kan men niets winnen.
die holt ons uit en vreet ons aan.
Maar wie met liefde zal beginnen,
doet op de juiste wegen gaan.

Eveline

Lees verder…