Wezenloos staar ik naar buiten,
naar de strakke blauwe lucht.
Vogels hoor ik niet meer fluiten,
moedeloos sla ik een zucht.
Steeds weer dwalen mijn gedachten,
naar wat jou is aangedaan.
Slapeloos zijn vaak de nachten,
hoe moet ik nu verder gaan.
Soms lijkt het of de zon gaat schijnen,
krijg ik weer een beetje moed.
Dat gevoel gaat snel verdwijnen,
maar het doet me dan wel goed.
Het is nog steeds niet te begrijpen,
wat jou toen is aangedaan.
Scherpe randjes zullen slijten,
ik moet er wel mee verder gaan.
In jouw kinderen zie ik steeds vaker,
dingen van herinnering.
De gelijkenis wordt steeds raker,
of is dat soms wat ik graag wil?
Ik weet het niet, kan mij niet schelen,
het doet me elke keer weer vreugd.
Te zien hoe zij op gaan groeien,
in alle eerlijkheid en deugd.
Nog steeds staar ik wezenloos naar buiten,
naar de strakke blauwe lucht.
Toch hoor ik soms een vogel fluiten.
Een groet van jou, zo neem ik aan.
Moet nodig eens naar buiten gaan.

Lees verder…

Hij was een trots manneke en scheen als de zon

blij met iedere dag die weer begon

Sport en spel maar dan wel snel

boeide hem wel
op de fiets of aan de bal
maar toch…….overal

Toen de zon op ging op de hei
was zijn leven bijna voorbij
zijn zo blij
dat we hem hebben gekend
onze kleine, grote vent.

Familie van Nicky

********************************************************************************

Al de mooie dingen
van 5 jaar, lieve schat
zou ik willen bezingen
als ik de stem maar had

Toch zijn ze niet verloren
ze liggen in jouw ziel
jouw stem te mogen horen
een vraag
waar ik zo diep voor kniel

Opa en oma

2003

************************************************************************

Als ik aan Nicky denk, welt woede in me op,
Wie heeft de hand hierin gehad? Die verdient de strop.

Wie heeft hem levend nog gezien, een elfjarig kind?
Dat in zijn laatste levensuur, de dood tegenover zich vindt.

Wie kan verder leven, die zoiets heeft gedaan ,

Lees verder…

Niet te geloven.
Tien jaren dit verbond , dat door geweld ontstond.
Het dodental stijgt door alle tijden heen.
Vele namen staan op het lint,
Zie: de naam van mijn kind.
In die vervlogen jaren
Raken velen het vertrouwen kwijt, ten spijt.
Niemand voelt meer innerlijke pijn
dan ouders die een kind verloren zijn.
Geen dag meer met invulling van dit leven.
Laat daarom weten van hun ‘bestaan’.
Niets kan het tij meer keren,
Het gemis dat blijft, door wat mijn kind is aan gedaan.
Elke dag staan even mijn gedachten stil,
Omdat ik mijn kind ontmoeten wil.
Gedachten die spreken voor zich.
Het is Dood – Zonde,
Waarom zijn leven werd verlicht.
Als ouder zoek je naar recht en gerechtigheid.
Grenzen worden overschreden door menig wanbeleid.
Vertrouwen is: zoeken naar mensen om je heen .
Die je willen helpen, dit verlies overleef je niet alleen!
De vereniging bied een stille kracht,,
Het vertrouwen weer te winnen.
Wankel in tijden voorheen
Hielp mij V.O.V.K weer op de been.
Lees het boek: ‘Waarom nou jij?

Lees verder…

Liefste, waar ben je, waar blijf je nou?
Wordt wakker, kom alsjeblieft terug.
Je weet toch dat ik zielsveel van je hou.
Dit kan niet, onze tijd ging veel te vlug.
Had ik verdriet, was jij mijn troost.
Was ik blij, was jij dat met mij.
Had ik geluk, zei jij snel proost.
Deed jij gek, kwam ik niet meer bij.
Geen tijd genoeg om te verwoorden, wat ik voor je voel.
Geen inkt genoeg om te beschrijven, hoe pijnlijk de leegte is.
Alleen jij kan begrijpen, wat ik nu echt voel.
Ik kan niet eens goed uitten, hoe erg ik je mis.
Liefste, wanneer kan ik je terug verwachten?
Mijn emoties vechten tegen mijn verstand.
Niets kan mijn gemis naar jouw verzachten.
Ik kom je ooit weer tegen, op de plek waar jij nu bent beland.
Liefste, jij was mijn steun, mijn alles, mijn heerlijke vent.
Rust zacht, in harmonie en vrede.
Ik heb je voor eeuwig in mijn hart gesloten, waar je ook bent.
Jouw einde was onmenselijk, zinloos en zonder rede.

Yvon

Lees verder…

Daar ga je dan
Vliegend op de vleugels van de wind
Ik weet dat je zo vliegen kan
En jij je plek wel vindt
Maar intussen is het zuur
Zo leeg als het hier voelt
Nog maar twee fietsen in de schuur
Een hete zomer afgekoeld
Al die lege blikken
Gevoelens van voorbij
Mijn ziel die zit te wrikken
Mijn meisje is van MIJ
Tranen blijven stromen
Er komt geen einde aan
’t Waarom, dat blijft maar komen
Waarom moest jij toch gaan.
Je bent zo’n lieve meid
Zo’n mooie jonge vrouw
Het was nog niet jouw tijd
Ik weet dat j’ dat niet wou
Je was nog lang niet klaar
Zo heel veel nog te doen
Maar een ding is heel zwaar
Er is geen terug naar toen
Rust nu maar lieve schat
Wees een engeltje daarboven
En indien nodig help ons wat
Dat moet je me beloven
Ik dek je toe met zachte kussen
En laat je nu maar gaan
Ik huil in stilte en intussen
Droog jij bij mij m’n traan
Vlieg maar naar de hemel toe
Zoek je wolkje daar maar op
Ik ga door,

Lees verder…