Doorgaan, dat is makkelijk te zeggen
voor iemand die voorbij komt in de straat
en die van wat gemeende woorden
niet eens een schaduw achter laat
Doorgaan dat is makkelijk te zeggen
van achter een bakje chips
en volle glazen wijn
maar kunnen zij met al hun warme harten
iets voelen van onze pijn????

Christa

Soms vraag ik me af
Blijft het voor altijd?
Die onrust in mijn hoofd
en elke dag, elk uur, die strijd
Altijd maar dat vechten
hoofd boven water
Nooit opgeven
Denk maar aan later!
Maar wanneer is dat dan?
Kan ik nou niet even
proeven van hoe het
moest voelen te leven?
Want hoe dat voelt
ik weet het niet meer
Altijd maar overleven
Elke dag weer
Het doet pijn, als zout
gestrooid in een wonde
Ik wil dit echt niet meer
al was het maar een seconde…

Christa

 

Wil ik je sturen
Zodat je weet dat ik aan je denk
In deze moeilijke uren
.

Lees verder…

JIJ ZIT TEGENOVER MIJ EN KIJKT ME AAN,
VERZWIJGD MIJ WAT JE ONS HEBT AANGEDAAN.
OMDAT JIJ VOND DAT ZIJ NIET DEED, WAT JIJ WEL VAN HAAR WOU ,
DWONG HAAR OP REIS..ONDANKS HAAR ONVOORWAARDELIJKE TROUW..
ZIJ HAD DE SCHOONHEID NOG VAN DE JEUGD,
JIJ VIND DAT WE DAT ZIEN MOETEN ALS EEN DEUGD.
JA..DE BUITENKANT .. DAAR RAAK JE AAN GEWEND,
DE BINNENKANT HEB JIJ NOOIT ECHT GEKEND…..
HEB JE TIJD ..STA DAN EVEN BIJ ONS STIL,
DENK AAN HAAR LAATSTE MOMENT ..EN RIL.
GEËTST DOOR EEN SCHERP GEPUNTE STIFT,
DIE DAT BEELD VOOR ALTIJD IN ONZE HERSENS GRIFT..
LATER..WANNEER WE OUD ZULLEN ZIJN EN TRAAG,
MAAR HET LEVEN BETER DOOR HEBBEN DAN VANDAAG.
ONZE OGEN SLUIT , EN OPROEPEN UIT ONZE GEEST,
ZOALS DAT WAT NIET MEER IS.. EENS IS GEWEEST..
MOORDENAAR .. HET GAAT JE VERDER GOED………
WIJ WETEN ZELF NOG NIET HOE HET NU VERDER MOET.
KOMEN TELKENS TERUG MET VERDRIET EN PIJN,
ZOALS “MET” HAAR ..ZAL HET LEVEN NOOIT MEER ZIJN.

ter nagedachtenis aan mijn lieve dochter Isabelle Clemence Josephina Kwakernaat, 04-10-1993 20-06-2008 J.J.E.W.Kwakernaat

Lees verder…

Wat fijn dat ik mag praten
ik krijg bij u gehoor
mijn leven zit vol gaten
waardoor ‘k mijn doel verloor
Ik nam zomaar een leven
ach, ik wist niet wat ik deed
wil mij toch vrijheid geven
ik, die in mijn jeugd zo leed
Wat fijn dat ik kan sturen
de mate van mijn straf
‘k zit om mij heen te gluren
terwijl u vonnis gaf
“t Is goed dat wordt bekeken
waarom iets is gedaan
recht om dit zich uit te spreken
een recht
waar wij toch allen achter staan
De ruimte die de rechter gaf
maakt hem beïnvloedbaar
voor het bepalen van de straf
en tekent geen bezwaar
De wet spreekt zich hier tegen
elk woord of elke vorm van spijt
mag bij het vonnis wegen
en de dader ja die kan hierdoor
wel zijn emoties kwijt
Minister, kijk wat hier gebeurd
wat slachtoffers beleven
de wet van spreekrecht zo gekleurd
een privilege aan de dader zo gegeven

Marijke Schipper

*******************************************************************************

Hoe zinloos is geweld
wie kan een antwoord geven
op de vraag die ons zo kwelt
is onmacht dan ons streven?

Lees verder…

Wezenloos staar ik naar buiten,
naar de strakke blauwe lucht.
Vogels hoor ik niet meer fluiten,
moedeloos sla ik een zucht.
Steeds weer dwalen mijn gedachten,
naar wat jou is aangedaan.
Slapeloos zijn vaak de nachten,
hoe moet ik nu verder gaan.
Soms lijkt het of de zon gaat schijnen,
krijg ik weer een beetje moed.
Dat gevoel gaat snel verdwijnen,
maar het doet me dan wel goed.
Het is nog steeds niet te begrijpen,
wat jou toen is aangedaan.
Scherpe randjes zullen slijten,
ik moet er wel mee verder gaan.
In jouw kinderen zie ik steeds vaker,
dingen van herinnering.
De gelijkenis wordt steeds raker,
of is dat soms wat ik graag wil?
Ik weet het niet, kan mij niet schelen,
het doet me elke keer weer vreugd.
Te zien hoe zij op gaan groeien,
in alle eerlijkheid en deugd.
Nog steeds staar ik wezenloos naar buiten,
naar de strakke blauwe lucht.
Toch hoor ik soms een vogel fluiten.
Een groet van jou, zo neem ik aan.
Moet nodig eens naar buiten gaan.

Lees verder…

Hij was een trots manneke en scheen als de zon

blij met iedere dag die weer begon

Sport en spel maar dan wel snel

boeide hem wel
op de fiets of aan de bal
maar toch…….overal

Toen de zon op ging op de hei
was zijn leven bijna voorbij
zijn zo blij
dat we hem hebben gekend
onze kleine, grote vent.

Familie van Nicky

********************************************************************************

Al de mooie dingen
van 5 jaar, lieve schat
zou ik willen bezingen
als ik de stem maar had

Toch zijn ze niet verloren
ze liggen in jouw ziel
jouw stem te mogen horen
een vraag
waar ik zo diep voor kniel

Opa en oma

2003

************************************************************************

Als ik aan Nicky denk, welt woede in me op,
Wie heeft de hand hierin gehad? Die verdient de strop.

Wie heeft hem levend nog gezien, een elfjarig kind?
Dat in zijn laatste levensuur, de dood tegenover zich vindt.

Wie kan verder leven, die zoiets heeft gedaan ,

Lees verder…

Niet te geloven.
Tien jaren dit verbond , dat door geweld ontstond.
Het dodental stijgt door alle tijden heen.
Vele namen staan op het lint,
Zie: de naam van mijn kind.
In die vervlogen jaren
Raken velen het vertrouwen kwijt, ten spijt.
Niemand voelt meer innerlijke pijn
dan ouders die een kind verloren zijn.
Geen dag meer met invulling van dit leven.
Laat daarom weten van hun ‘bestaan’.
Niets kan het tij meer keren,
Het gemis dat blijft, door wat mijn kind is aan gedaan.
Elke dag staan even mijn gedachten stil,
Omdat ik mijn kind ontmoeten wil.
Gedachten die spreken voor zich.
Het is Dood – Zonde,
Waarom zijn leven werd verlicht.
Als ouder zoek je naar recht en gerechtigheid.
Grenzen worden overschreden door menig wanbeleid.
Vertrouwen is: zoeken naar mensen om je heen .
Die je willen helpen, dit verlies overleef je niet alleen!
De vereniging bied een stille kracht,,
Het vertrouwen weer te winnen.
Wankel in tijden voorheen
Hielp mij V.O.V.K weer op de been.
Lees het boek: ‘Waarom nou jij?

Lees verder…