Na maanden van voorbereiding beginnen we op vrijdag. Tent inrichten, programmaboekjes neerleggen en kaarsjes op de tafels.
De tafels voor de foto’s neerzetten en de coniferen en windschermen arriveren.
’s Avonds komen de koren en zangeres repeteren in de tent.
De mannen van het geluid zijn een middag bezig geweest om alles te installeren.
De TV moeten we ophalen, dus druk, druk.
Als net iedereen in de tent is volgt een harde klap onweer met harde wind en regen.
De tent trekt en wappert alle kanten op maar blijft staan. Dan volgt een flits en een nog zwaardere klap onweer en pats we zitten in het donker.
De stoppen zijn er uit en een eindje verderop ligt een boom om.
Gelijk als we bellen komt er iemand van de gemeente zodat we weer stroom hebben.
De geluidsmensen hebben een half uur nodig om alles weer goed te zetten en dan kan er eindelijk worden gerepeteerd. We hebben het ondertussen ijskoud want we hebben geen verwarming. Het klinkt toch redelijk, maar niemand is tevreden.
Er zijn ook mensen die ons gaan helpen met de linten en na de uitleg gaat iedereen om half negen naar huis.
Thuis alles opnieuw doornemen om toch echt niets te vergeten. Het klopt allemaal en we gaan slapen tot vier uur.
Ik kan niet slapen, het is te koud in de tent, ik moet echt kachels!
Heathers mogen niet meer, maar een hete lucht kachels kunnen we ook niet meer zo snel krijgen. Stress dus.
Om 7 uur bellen we de cateraar uit zijn bed en vragen om Heathers, hij heeft er niet 1 meer.
Ai, ai wat nu. We bellen en bellen en ja hoor het lukt om toch nog 4 Heather te krijgen.
Als de eerste mensen komen is het lekker warm in de tent en is de koffie klaar.
Er zijn 320 nabestaanden en genodigden aanwezig.
We hebben Rien Verbiest gevraagd om dagvoorzitter te zijn en hij leidt deze dag op gepaste wijze.
De koren en zangeres laten het nu mooi klinken.
Joke Lute, Paul Kuipers, José van der Velden en Ida Lindemans lezen een prachtig herkenbaar gedicht voor.
Jan van Kleeff en Jack Keijzer spreken namens de FNG.
De kaars wordt aangestoken door nabestaande Bennie Klijnstra en Burgemeester van der Nadort lopen ook langs alle foto’s met kaarsjes en bloemen.
In een diavoorstelling worden ook foto’s van onze dierbaren getoond op 2 grote beeldschermen.
Na de lunch gaan we naar buiten.
Het Politie Orkest Noord Nederland is gekomen en speelt als we met het lint gaan lopen en als we terugkomen.
De inwoners van Wolvega zijn stil langs de kant van de weg en bij enkele mensen zie ik tranen.
De duiven worden opgelaten en er is een vuurschaal gekomen wat een extra dimensie gaf.
We horen mooie liederen en muziek, de namen worden allemaal genoemd en we houden 2 minuten stilte.
Wij mochten de tegel onthullen en de nabestaanden en genodigden legden rozen rond de tegel onder begeleiding van het lied The Rose.
Daarna gaan we nog informeel bij elkaar zitten en nemen de hele dag door.
Ik neem afscheid van de Minister en Burgemeester en zoek mijn familie op.
Om 18.00 uur breken ze de tent weer af en om 20.00 uur kun je niets meer zien van deze DHG. De volgende ochtend gaan we terug om rozen op te halen en brengen ze naar het Monument “Het Onbevattelijke”.
Ik maak een hart van de rozen en leg bij elk naamplaatje een roos.
Het grote bloemstuk dat op de tegel lag leggen we voor de muur neer.
Het was een DHG die we niet snel zullen vergeten!
Deze dag werd mogelijk gemaakt door het Fonds Slachtofferhulp.
Hieraan werkten belangeloos mee:
Rien Verbiest, dagvoorzitter
Spirit of Joy en Stellingwerfkoor
Ytsje Conradi, zangeres
Politie Orkest Noord Nederland
Vrijwilligers: Harry, Roelie, Jan, Grietje, Lianne en Wouter
Gemeente Weststellingwerf heeft alle facilitaire zaken voor haar rekening genomen en daarnaast een financiële bijgedragen.
Lions Club afdeling Wolvega en BCD Wolvega hebben financieel bijgedragen.
De hekken, coniferen, duiven, beeldschermen en vuurschaal zijn belangeloos beschikbaar gesteld
Margreet Scholing