15-03-1982 26-10-2015
Lieve Leander,
Je trad zelden op de voorgrond. Op veel foto’s ben jij op de achtergrond aanwezig. Door je zachte karakter kwam je weinig voor jezelf op en wilde het vooral ánderen naar de zin te maken. Het liefste was je op plekken waar je gezien en gewaardeerd werd.
Op de basisschool sloeg je een klas over en haalde hoge scores met de entreetoets. Je haalde op je sloffen gymnasium B en deed eindexamen in 9 vakken. Er staan diverse achten en negens op je eindlijst. Daarna ging je naar de TU Delft. Een ontwerpwedstrijd van de KLM was een geweldige uitdaging voor je. Jouw informatie over het winnende concept heb ik altijd bewaard. Na je afstuderen startte je met je studievrienden een succesvol bedrijf. Je hebt me regelmatig vol trots bijgepraat.
Je trok graag op met je vrienden. Je hebt altijd echte vrienden gehad. Als kind kon je je goed vermaken, ook met het bouwen van kaartenhuizen. Als tiener stippelde jij je wereldreis uit, op de grond tussen encyclopedieën, atlassen en losse papieren. Als vader zette jij je graag in voor je voetbalclub, waar je velen stimuleerde, zoals je eigen kinderen. Mij kreeg je over de streep als fan. Met liefde bracht ik je kinderen wekelijks naar hun training.
Ook was je van jongs af aan bezig met survival: aanvankelijk via scouting en ontdekkingstochten in de bossen met je broers en zuster, later met vrienden in het buitenland. Je stuurde me prachtige foto’s. Je was een échte survivor.
Tijdens je studie kreeg je een relatie en de zorg voor twee kinderen. Jullie kregen samen drie kinderen, waar je veel van hield.
Toen jullie grotere woonruimte nodig hadden, koos je voor Rotterdam. Je wilde van je kluswoning een paleis maken en vroeg mijn hulp daarbij. Elk vrij moment reden we naar Rotterdam. Het eerste jaar was de sloopfase, het tweede de opbouwfase. Je maakte talloze schema’s en schreef briefjes en plankjes vol met belangrijke informatie.
Na de sloopfase mocht ik mee naar Antwerpen. Wat was dát leuk. Toen we na een uitje terug wilden naar ons hotel, moesten we een parcours oversteken met marathonlopers. De enige manier om deze lopers niet te storen, was jouw hilarische oplossing: in hetzelfde tempo mee rennen en schuin oversteken. Afgelopen voorjaar trof ik je opnieuw in Antwerpen: ditmaal om je midden in de nacht op te halen, nadat je in de trein in slaap was gevallen na een uitstapje met je voetbalteam. Wat hadden we een lol.
Voor élk probleem had je een oplossing. Tijdens de opbouwfase moest een zware cv-ketel via een ladder en 2 trappen naar de bovenste verdieping. Voor plaatsing daarvan had je een geslaagde oplossing. Je bond een touw om de ketel en gooide dit over een balk heen. Ik moest daaraan trekken terwijl jij de ketel omhoog duwde en op de haken schoof. Onze samenwerking was uniek. Ik kijk met veel plezier terug op deze bijzondere periode. In april 2014 zijn jullie verhuisd.
Afgelopen zomer hebben we je tuin aangelegd en lastige gordijnen voor een zolderkamer gemaakt. Toen die eenmaal hingen, kreeg ik spontaan een knuffel van je. Dat vond ik heel waardevol, want daar was je niet scheutig mee. Het was de laatste die ik van je zou krijgen. Daarna werd je ziek en ik heb daar weinig van meegekregen.
Tot je me op 3 september belde met de vraag of ik wist waar de huisartsenpost was. Toen ik vroeg wie ik daar naar toe moest brengen, ontdekte ik dat jij de zieke was. Een week later belde je opnieuw. Je was koortsvrij en wonden genazen. Daarna kreeg je wéér koorts. Groot was voor mij de schok, toen je op 30 september doodziek naar het ziekenhuis ging. Daar vandaan stuurde je mij berichtjes als: “Lieve mama, ik krijg hier de allerbeste zorg.” En: “Alles gaat goed komen.” Ik hoorde vervolgens over een lichte verbetering.
Half oktober kreeg ik een bericht over een zeer ingrijpende spoedoperatie en het verzoek om afscheid van je te komen nemen. Vanaf dat moment staat mijn leven stil. Ik heb gebeden, kaarsen gebrand, alles wat je maar kunt bedenken. Steeds gehoopt dat je er bovenop zou komen. Het heeft niet zo mogen zijn en daar ben ik heel erg verdrietig over.
Ik heb je verteld dat ik het rondje Rotterdam, dat je me beloofde, samen met jou zal lopen. En met samen, bedoel ik ook samen. Want jij lieve jongen, zit voor altijd in mijn hart. Lieve Leander, ik ben heel erg trots op je en zal je vreselijk missen. Dikke knuffels van je moeder.